رویاهای رها

شبشب است و سکوت پروازی رنگین داردتوی خواب های شهرو ما دهن بستگانیم بلند پروازکه پرنده ی سکوت درس ها به ما داده استما در سلول های خود آزادترین سرود های دنیا راتمرین کرده ایمدر سلول های مغزدر رگ های قلبوهمراه هیجان به تمامی سلول های بدن رفته ایمآری جهان ما اینقدر بزرگ استآنگاه که مغز با آخرین توان می تازدو قلب آنقدر می زند که می ایستدشب است و سکوت پروازی رنگین داردفردا که بیایدتغییرات زیادیدر صف های خرید و فروش بورس خواهد بودچون ما در سلول های خود آزادترین سرود های دنیا را تمرین کرده ایمفردا که بیایدما یخ زدگانیم در آفتاببا گوشی هایی که پاک تر از زمین های شهر بازی ستآنها که رفتگرانپاکشان کرده اندبه همراه گوشی هاشانپنج شنبه1402/5/12 ساعت00:10رها راد رویاهای رها...

لبانتمی بوسم دستی راکه دست های تو را لمس کرددستان لرزان اما توانندم رادستانم عطر تو را می دهندعطر کاج و برگ و سرسبزیدست هایم جان گرفته اندو عطر باران می دهندبر کوچه باغ های خاکیمن با خیالت همه ی خیابان های شهر را گشته امودست های تو سهم من از جهانت بوده انداز وجود ممنوعه اتگفتم:«دوست داشتن با آدم چه می کند!»«انسان می سازد»«مثلامن از تو ناراحت نمی شوم از ابتدا تا اکنون»مرا دیوانه خواندیو من از عمق جان خندیدمدیوانه ام خندیددیوانه چارچوب های خودش را داردورای عاقلانحالا که رها هستم و دیوانهاز خود بیشتر ببخش مرالبانت می فهمند حالم راکه در خلوت گفته اند دوستت دارم ...دوشنبه 1402/5/16ساعت 15:05رها برنجکار رویاهای رها...